Podkomisarz Andrzej Struj - tragiczna śmierć na przystanku

Andrzej Struj – śmierć policjanta po służbie, która wstrząsnęła Polską

10 lutego 2010 roku na warszawskiej Woli doszło do tragedii, która na trwałe zapisała się w historii polskiej Policji. Starszy aspirant Andrzej Struj, funkcjonariusz działający po cywilnemu, został śmiertelnie ugodzony nożem podczas interwencji na przystanku tramwajowym. Jego śmierć wywołała ogólnopolską debatę o granicach obowiązku policjanta poza służbą i bezpieczeństwie funkcjonariuszy w życiu prywatnym.

Tragiczne wydarzenia na Woli

Było kilka minut po godzinie 17:00, gdy Andrzej Struj czekał na tramwaj w rejonie ulicy Płockiej. Na przystanku znajdowało się dwóch młodych mężczyzn, którzy zachowywali się agresywnie i zakłócali porządek. W pewnym momencie jeden z nich rzucił metalowym koszem na śmieci w nadjeżdżający tramwaj, powodując wybicie szyby.

Widząc realne zagrożenie dla pasażerów, Struj zdecydował się zareagować. Był po służbie i ubrany po cywilnemu, jednak jako policjant nie potrafił pozostać obojętny. Wszedł do tramwaju i zwrócił uwagę sprawcom. Sytuacja bardzo szybko eskalowała. Doszło do szarpaniny, w trakcie której funkcjonariusz próbował obezwładnić jednego z agresorów.

W decydującym momencie drugi mężczyzna odciągnął Struja, umożliwiając swojemu towarzyszowi użycie noża. Kilka ciosów zadanych w klatkę piersiową okazało się śmiertelnych. Napastnicy uciekli z miejsca zdarzenia, porzucając nóż w śniegu niedaleko przystanku. Mimo szybkiej pomocy medycznej Andrzej Struj zmarł po przewiezieniu do szpitala.

Kim był Andrzej Struj

Andrzej Jerzy Struj urodził się 20 marca 1968 roku. Z Policją związał całe swoje dorosłe życie zawodowe. W chwili śmierci pełnił służbę w stopniu starszego aspiranta. Pośmiertnie został awansowany, a jego postawa została oficjalnie uhonorowana przez przełożonych.

Koledzy z pracy opisywali go jako funkcjonariusza oddanego służbie, konsekwentnego i odpowiedzialnego. Policja nie była dla niego jedynie zawodem, lecz misją. Rodzina i bliscy wspominali go jako człowieka spokojnego, empatycznego, a jednocześnie stanowczego w obronie wartości, w które wierzył.

Śledztwo i zatrzymanie sprawców

Dzięki relacjom świadków oraz zapisom monitoringu miejskiego sprawcy zostali zatrzymani jeszcze tego samego dnia. Policja zabezpieczyła kluczowe dowody, w tym nóż użyty podczas ataku oraz odzież podejrzanych.

Badania wykazały obecność alkoholu u jednego ze sprawców, jednak nie był to czynnik mający decydujący wpływ na kwalifikację prawną czynu. W toku śledztwa ustalono jednoznacznie, że to jeden z mężczyzn zadał śmiertelne ciosy, natomiast drugi brał czynny udział w zdarzeniu, umożliwiając atak.

W trakcie postępowania jeden z oskarżonych twierdził, że podczas zatrzymania był bity przez policjantów. Zarzuty te były szeroko komentowane w mediach, jednak nie znalazły potwierdzenia w dalszym postępowaniu i nie wpłynęły na ocenę zgromadzonych dowodów.

Proces i wyroki

Proces sądowy nie pozostawiał wątpliwości co do przebiegu zdarzeń. Bezpośredni sprawca ataku został skazany na karę 25 lat pozbawienia wolności. Drugi z oskarżonych usłyszał wieloletni wyrok więzienia za współudział w zbrodni.

W uzasadnieniu sąd podkreślił brutalność czynu oraz fakt, że ofiara reagowała w obronie porządku publicznego. Wyrok został przyjęty jako sprawiedliwy, choć powszechnie podkreślano, że żadna kara nie jest w stanie zrekompensować straty poniesionej przez rodzinę i środowisko policyjne.

Społeczny oddźwięk i zmiany w myśleniu o służbie

Śmierć Andrzeja Struja wywołała w Polsce szeroką debatę na temat interwencji funkcjonariuszy poza służbą. Pojawiły się pytania o granice obowiązku, ocenę ryzyka oraz odpowiedzialność państwa za bezpieczeństwo policjantów w życiu prywatnym.

W wielu jednostkach Policji rozpoczęto dodatkowe szkolenia dotyczące interwencji w cywilu. Podkreślano, że funkcjonariusz ma prawo reagować, lecz każda sytuacja powinna być oceniana pod kątem realnego zagrożenia i dostępnych środków.

Pamięć i znaczenie tej historii

Andrzej Struj stał się symbolem odwagi cywilnej i poświęcenia. Jego imię upamiętniono tablicami pamiątkowymi, a rocznice jego śmierci są co roku obchodzone w jednostkach Policji w całym kraju. Jego historia jest również wykorzystywana w materiałach szkoleniowych dla młodych funkcjonariuszy – jako przykład oddania służbie, ale też przestroga.

Podsumowanie

Historia Andrzeja Struja to bolesne przypomnienie, że reagowanie na przemoc może wiązać się z najwyższą ceną. Stawia pytania o granice odpowiedzialności, sens odwagi cywilnej i o to, jak społeczeństwo powinno chronić tych, którzy decydują się reagować, gdy inni odwracają wzrok.

Ta sprawa do dziś nie daje spokoju – i być może właśnie dlatego wciąż warto o niej mówić.